بی جوک نخند همیشه

بی جوک نخند همیشه

مردم روستایی بودن که خیلی خوشحال و خندان بودند این مردم بدون جوک خوشحال بودن

و با شنیدن جوک تا مرز ذوق مرگ هم می رفتن و در کل آدم های عتیقه ای بودن این مردم

در مزارع خود برنج می کاشتند و از جوانه گندم صابونی درست می کردند به بنام صابون اسید کوجیک

به قیمت های مختلفی می فروختند و خرج و مخارج خود را به دست می اوردند و

کسانی هم بودند در روسنتاهای دیگر که چای سبز تیما می کاشتند و با فروش آن ثروت خوبی

برای خود تهیه کرده بودند ضمن اینکه با نوشیدن چای سبز استرسی نداشتند و با راهزن ها

به خوبی مبارزه می کردند و جوک خفن برای هم تعریف می کردند که خیلی جالب بود براشون

و خوشحالی خاصی می کردند و می پریدن بالا و پایین و دنیا براشون یه مشت خاک بود اکثر

این مردم از جوک بی ادبی بدشون می اومد و کسی که جوک های بی ادبی تعریف می کرد رو

دوست نداشتن و تحویلشون نمی گرفتن و این بود که مردم خوبی شده بودند و راهزن ها نتونستند

ازشون چیزی بدزند و مرافه باهاشون کنن